Johann Ernst Biren, o devorador de papel, foi para Balzac o vivo exemplo do «imperio do vicio». Con todo, apenas lle dedicou un estudo moi breve nas ilusións perdidas, coma se convidase o lector a arrincar o secreto oculto que é, en si mesmo, ese curioso personaxe. Diso encárgase Edgardo Franzosini: decide retratar a esta eminencia do Imperio Ruso, un aventureiro do século XVIII, e repara en que este amanuense que era dono da caligrafía máis elegante do seu tempo, un recurso precioso nunha época de manuscritos, tivo a desgraza de sucumbir a un vicio obsesivo: comer papel verjurado. Este libro fala da inxesta excesiva de tratados internacionais e documentos de todo tipo, tan variados como as fontes das que se valeu Franzosini para narrar esta vida peculiar e secreta.

Título original: Il mangiatore di carta