Niza no inverno. Chove e os cafés están fantasmagóricamente baleiros. Esta historia que desemboca na Costa Azul fose de tempada orixínase nas praias fluviais do Marne, onde o narrador coñece a Sylvia. E o seu relato inclúe unhas cantas preguntas que non sempre teñen unha resposta fácil: por que chegou a parella a Niza? De que foxe? Que papel desempeña en todo iso o diamante chamado a Cruz do Sur? Quen son en realidade esa estraña parella de americanos ricos cuxo apelido é Neal? En que circunstancias morreu o actor Aimos? Quen é realmente Villecourt, co que Sylvia estaba supostamente casada cando a coñeceu o narrador?

Nesta novela de personaxes en penumbra son tamén fundamentais os escenarios e a atmosfera: o vello Hotel Majestic, o Negresco, unha pensión, a ruinosa fachada do cine Forum, un restaurante sen clientes, un coche con matrícula diplomática, o descoidado xardín dunha vila...

Domingos de agosto narra unha historia de amor que é ao mesmo tempo unha historia policíaca na que se adiviñan ecos do fatalismo crepuscular de Simenon. A novela é unha mostra superlativa da capacidade evocadora de Modiano, do seu maxistral manexo da ambigüidade, a elipsis e os misterios intuídos ou apenas desvelados, mecanismos cos que constrúe un universo narrativo propio e inimitable.