O día en que morreu a súa tía, Clementine sentiu que todo o seu mundo se desmoronaba. Desde entón, o seu maior reto foi descubrir como seguir adiante. Para protexer o seu corazón, deseña un plan: traballar duro, atopar a alguén decente de quen namorar #se e non esquecerse de tentar alcanzar a lúa. Isto último é absurdo e completamente metafórico, pero a súa tía sempre dicía que facía falta polo menos un gran soño para avanzar. Durante o último ano, ese plan funcionou. Máis ou menos. O do amor é complicado porque non quere encariñarse demasiado con ninguén; non está segura de que o seu corazón poida soportalo.Ata que se atopa cun descoñecido na cociña do apartamento da súa defunta tía. Un home de mirada amable, con acento sureño, que ten debilidade polas tortas de limón. Alguén por quen, noutras circunstancias, perdería a cabeza. E poida que fágao de novo. O problema é que el vive no pasado; exactamente sete anos no pasado. E para el, ela está sete anos no futuro. A súa tía sempre lle dixo que ese apartamento tiña algo máxico, que era como un punto de encontro no tempo, un lugar onde os momentos mesturábanse como pinceladas de acuarela.

Tit. orix.: The Seven Year Slip