Setembro de 1955. Roque, un mozo mestre que no pasado foi un alumno difícil, chega a unha escola da serra de Sevilla co desexo de que os nenos poidan soñar cun futuro mellor, lonxe do estrondo da violencia e a secuela da ditadura.
Aos poucos conseguirá sementar nos pequenos a curiosidade polo coñecemento e descubrirlles a beleza das palabras a través da poesía.
Con todo, as súas inquietudes pedagóxicas, herdadas da mestra da súa infancia, Lali, non casan coa estrita engrenaxe educativa do réxime nin cos ideais do director do centro, quen pronto empezará a sospeitar del. E é que Roque esconde un secreto do pasado: busca algo que lle arrebataron cando era un neno, tras a detención da súa profesora e o seu ingreso nun sinistro internado franquista, onde, a pesar de todo, descubriu que ensinar pode ser un acto de resistencia.