En 718, ao pé da santa cova da Virxe, Pelayo e os seus recios astures, que non fai moito o designaron rei, acaban de conseguir o imposible: rexeitar o gran exército do valín al-Hur. Así, Asturia converteuse nun reduto incómodo para inimigos e tamén para presuntos amigos. Nin sequera o seu veciño e rival por liñaxe, Pedro, duque de Cantabria, ten claro que teña de unirse a el; ademais, quen é ese advenedizo Pelayo? A vitoria en Covadonga ten unha cara aínda máis amarga: o xefe de exploradores, Addi, o lobo dos banu ifran, deu cun tesouro na súa procura de cativos que escravizar. É un neno pequeno, si, pero é Favila, o fillo de Pelayo, e ben sabe o mouro o que vale. Tanto como Marina, casada co ambicioso emir Munuza, a quen ela odia, aínda que non tanto como ao seu irmán, agora rei dos astures: non parará ata que acabe coa súa vida e a da súa familia.