Co nome de Leonardo ao lombo e unha estética andróxina, a protagonista chega a Tijuana, estafada por un grupo de tratantes. Bautizada como Mónica e acubillada por Rosy, unha especie de nai adoptiva, sente plena e aprende os trucos do que será o seu mundo: un lugar cheo de traizóns, felicidade, euforia e adiccións. Un par de anos despois, Mónica pasará da seguridade dos hoteis e pousadas á hostilidade da rúa e da Xungla, o lugar máis sórdido e descoñecido de Tijuana. Coa cuerpa reseca e a voz da súa nai en mente, consegue lamerse as feridas e volver a casa. O regreso será un viacrucis e a chegada unha bendición. Tamén, será o verdadeiro inicio.
Esta cuerpa miña é unha novela honesta e desparpajada, chea de humor e de música, de amor e sororidade, pero con espazo para a dor e o odio. Está chea de drogas, perigo e hipocrisías; de inxeccións de aceite, abelorios e tacóns altos; de sexo nas esquinas, hoteis e espazos virtuais. Uri Bleier escribe unha novela que cheira a rúa, sabe a praia e soa a cumbia; unha historia que o seu personaxe monta a galope con toda o seu fiereza e tenrura.