A obra de Ernesto Cardenal, dunha importancia capital e calidade incontestable, sitúase nas encrucilladas históricas e estéticas dunha parte moi relevante da poesía contemporánea. Desde que nos anos cincuenta empezaron a circular copias mimeografiadas dalgúns dos seus epigramas, a súa capacidade para conectar cos lectores foi extraordinaria: así, Salmos, Oración por Marilyn Monroe y otros poemas, os "poemas indios", Oráculo sobre Managua, Cántico cósmico ou Telescopio en la noche oscura han ampliado as posibilidades da palabra poética no ámbito hispánico.

A súa escritura tivo unha especial vontade de comunicación, de sinxeleza e claridade; a partir do seu objetivismo, de incorporar elementos da vida real, tanto datos históricos como detalles precisos de cifras, feitos e anécdotas, alcanzou as máis altas cotas líricas, na relación cos outros, consigo mesmo e a súa fe, así como co universo totalizador nun encontro místico: "En mi poesía cabe absolutamente todo", afirmaba, abrindo moitos camiños á creación contemporánea.

Ao compilar o conxunto da obra poética do gran mestre nicaraguano no centenario do seu nacemento, trazamos un arco de procura, inquietudes e respostas líricas, que vai dos Epigramas ata En el camino de Emaús, a súa última obra escrita e que non foi incluída na súa poesía completa ata esta ocasión. Un monumento poético e humano que nos segue interpelando. Como afirma Remedios Sánchez na súa luminosa introdución a esta Poesía completa: na profusa e profunda creación de Cardenal, tradición e modernidade danse a man e son "llevadas hasta as sus últimas consecuencias con un fondo imperecedero: el Amor con mayúsculas. Este es su testamento vital e inagotable".