«A expresión da beleza é a forma máis dolorosa que teño de queixarme», escribe Mónica Fernández-Aceytuno neste libro, que é un compás imprescindible para guiarse na era da Sustentabilidade. A autora déixanos a súa escritura colleitada da propia Natureza no Lugar de Carraceda (Galicia) como homenaxe ás persoas que habitan o rural mentres asisten á industrialización das súas paisaxes.
Que é a Sustentabilidade? É o mesmo equidade que igualdade? Que é a transición xusta? Preguntas que Fernández-Aceytuno resolve para clamar, igual que unha voz nun deserto, que MAÑÁ É TARDE, que sen a Natureza non hai Sustentabilidade. Esa Natureza que é a beleza feita luz, paxaro, árbore, flor, horizonte.