Tras a Segunda Guerra Mundial, a nova orde global conformouse sobre todo en resposta ao Holocausto. Ese foi o acontecemento de referencia da atrocidade e, no imaxinario occidental, o xenocidio por excelencia. A súa memoria orienta gran parte do noso pensamento e, fundamentalmente, constitúe a xustificación básica do dereito de Israel a establecerse como Estado e defenderse. Pero en moitas partes do mundo, arrasadas por outros conflitos e experiencias de masacres masivos, o Holocausto non é tan singular, mesmo cando a súa espantosa atrocidade si o sexa. Porque fóra de Occidente, sostén Pankaj Mishra, a historia dominante do século XX non é o Holocausto senón a descolonización.
O mundo despois de Gaza toma a guerra actual, e a polarización ao redor dela, como o punto de partida para unha ampla reevaluación de dúas narrativas sobre o século pasado: o relato triunfal do Norte Global coa súa vitoria sobre o totalitarismo e a expansión do capitalismo liberal, e a visión esperanzadora do Sur Global de igualdade racial e liberdade respecto ao dominio colonial. Nun momento no que o equilibrio do poder mundial está a cambiar e o Norte Global xa non ten a máxima autoridade, é de vital importancia que comprendamos como e por que as dúas metades do mundo non logran comunicarse entre si.