Asturias, val mineiro de Turón, 1995. En metade da nada, nunha carreteira secundaria, aparece o cadáver dun ancián moi pouco querido polo pobo en posición de penitente, coas mans e a lingua cortadas e un tiro na caluga. Como única testemuña, Tomasín, un discapacitado que non pode comunicarse e en estado de shock. Cando a parella de gardas civís, Daniel Caicoya e o seu compañeiro Jesús Arias, comezan a tirar do fío, deseguido sospeitan que as razóns do asasinato remóntanse a 50 anos atrás: unha brutal vinganza. Todo xira arredor do Pozo Fortuna; pero o pobo cala, mesmo o pai de Daniel, Matías, un exbarrenista da mina que leva 10 anos sen falar co seu fillo, incapaz de asumir que este elixira ser garda.