Considerada unanimemente pola crítica óbraa cume de Mircea Cărtărescu ata o momento, Solenoide é unha novela monumental na que ecoan ecos de Pynchon, Borges, Swift e Kafka. Estamos #ante o longo diario dun escritor frustrado que debulla a súa infancia e a súa adolescencia nos arrabaldes dunha cidade comunista, devastada, gris e fría —unha Bucarest alucinada, dotada dunha melancolía abafadora—. Profesor de Romanés nun instituto de barrio, cunha carreira literaria fracasada e unha profesión que non lle interesa, compra unha casa antiga con forma de barco, construída polo inventor dun solenoide, que alberga unha estraña maquinaria: unha cadeira de brazos de dentista dotado dun taboleiro de mandos. Pronto intima cunha profesora que foi captada por unha seita mística, a dos piquetistas, que organizan manifestacións nocturnas polos cemiterios da cidade e pola Morgue. Mentres tanto, o narrador enfróntase a alucinacións que lle revelan a verdade da súa existencia.