"Non é casual que esta historia chegue ás súas vidas. Significa que están preparados para entender que ningunha folerpa de neve cae no lugar equivocado", dinos o narrador, que comezou a traballar coma chumbeiro. De camiño á casa dun cliente que asegura oír ruido de auga nunha parece -unha fuga pantasma, porque non hai rastro de humidade- detense ante a cristaleira dun centro cultural no que hai unha exposición. Na sala baleira, a artista descolga un dos seus cadros e fai algo inaudito, o que será o inicio dunha historia de amor e dependencia con límites torturantes. Ao mesmo tempo, o protagonista descobre as turbias trasfegas da cúpula do gremio de chumbeiros, no que acaba de ser admitido.

Premio Herralde de Novela