María Álvarez Landesa ofrécenos neste libro a voz inmaculada dunha muller orfa que sabe que perdeu a súa condición de filla. A través dunha retrospectiva tenra, madura e, en certo modo, irreverente, viaxamos canda ela a unha infancia en primeira persoa, a unha continua poética da apelación do nós. Indefensa, a poeta percorre distintos períodos vitais á intemperie. A súa voz coloniza un libro inzado dunha dozura suave pero firme como única ferramenta posible.