Unha homenaxe a quen non quixeron a Guerra Civil

Mayo de 1917. A familia Navarro de Villalba chega á cidade de Granada. Bárbara, a sobriña huerfana de Pablo Navarro, magnate azucreiro, cambia de súpeto o mundo escuro dun convento frances por outro asolagado da luz de Andalucía cando se vai a vivir cunha familia que descoñecía ter.

Nuns anos cheos de ideas, na Granada única do boom azucreiro, de Lorca e Falla, entre estudos de medicina e poesía, Bárbara e a súa familia viven unha epoca vibrante e luminosa, chea de esperanza pero tambien convulsa, que aos poucos se irá escurecendo ata terminar de apagarse co estalido da guerra civil que partiu ao país. O inicio da guerra traerá consigo un suceso tráxico que supoñerá para Bárbara o último xiro de porca que marcará o seu destino.

A miña Bárbara é unha historia de amor: a dunha medica que non quixo a guerra, e que loitou, como tantos outros, por resistir. Por non deixarse arrastrar pola tolemia e por sobrevivir nun mundo que non era para ela. É un berro pola paz, a vida e a memoria. É un pulso pola liberdade.