A cultura ácrata edificou, desde principios do século XX ata a Guerra Civil, un relato emancipador sostido por un movemento social dunha amplitude que hoxe nos parece case inverosímil. A súa potencia transformadora arraigaba en novas relacións co escrito e o publicado que posibilitaron o acceso á produción cultural de grupos tradicionalmente excluídos dela. Non poucas foron as mulleres, moitas noveis, autodidactas e con oficios agrícolas ou industriais, que participaron na produción dunha literatura social-revolucionaria, que alcanzou inusitados éxitos de distribución e vendas a mans de editoriais pequenas, case marxinais. Neste ensaio centrarémonos nas autoras que publicaron na colección A Novela Ideal, da editorial anarquista da Revista Branca. Tratábase de folletos de 32 páxinas con novelas curtas vendidas a prezos alcanzables para os petos traballadores e tiradas superiores aos 10.000 exemplares.