No cinema español do franquismo, traballaron durante décadas diversos creadores queer como directores, guionistas ou produtores, a pesar da forte restrición de liberdades e a existencia de censura.
Este libro estuda, desde perspectivas queer, como estes creadores, a maioría homosexuais, utilizaron códigos, tradicións e referentes da subcultura homosexual do seu contexto histórico. En concreto, analiza como desenvolveron constantes creativas compartidas ao redor do que tradicionalmente se pensou como feminidade. As películas protagonizadas por mulleres permitíronlles situar ao home na posición de obxecto de desexo e xerar abundantes relatos onde a frustración do desexo ou a transgresión das normas sociais foron elementos recorrentes.
O libro divídese en tres partes: as dúas primeiras estudan como estes creadores traballaron con particular interese as convencións do melodrama de mulleres e do cinema musical protagonizado por divas cantantes; a terceira evidencia como, desde os anos sesenta, foron deixando atrás o melodramático para recuperar o camp como tradición subcultural, baseada no exceso, a ironía e o humor autoconsciente