Desde que sufrín un brote psicótico e me ingresaron dúas semanas nun psiquiátrico por escoitar voces que non podía controlar, presto unha atención milimétrica a calquera cousa que suceda dentro da miña cabeza.
Cando empezaba a saír do fondo do pozo no que estiven, o único que me importaba era descubrir que podía facer para recuperarme e estar ben.
Pero cando o conseguín, mentres todo o mundo se alegraba, deime conta de que o reto en realidade non terminaba con volver estar de pé. O verdadeiro reto era non volver caer.
E como desde que logrei refacerme non volvín a ter ningunha caída que me fixera volver ao hospital, pensei que igual che interesaba saber que carallo estou a facer para manterme.
Cóntoche agora un segredo? Remontar despois de que algo te parta en dous é só o principio da historia.
Así que, se estás a tratar de graduar as túas emocións, apagar os teus medos ou baixar o volume das túas voces, quizá che sirva este consello: tenta colocarte detrás do ruído.