Tít. orix.: Il mestiere de vivere

Iniciado o 6 de outubro de 1935 durante o seu peche por motivos políticos, este diario acompañou a Cesar Pavese ata o 18 de agosto de 1950, nove días antes da súa morte, e converteuse gradualmente no lugar no que confiar pensamentos sobre o universo do escritor e do home. Amargo, irónico, poucas veces sereno, ofrece ao lector unha meditación sobre a vida, a soidade, os recordos e a arte conducida cun enorme rigor intelectual. Ao mesmo tempo, páxina a páxina, deixa constancia do seu incesante desenvolvemento poético-literario, a evolución, en suma, dun persoal oficio de vivir.
Pavese deixou un testamento vital que co tempo se engrandece aínda máis e que como o tradutor e poeta Ángel Crespo describía soberbiamente "posúe a virtude dos grandes clásicos, isto é, converter unha existencia íntima en algo universal", pois a vida que Pavese escribe no libro é a do home contemporáneo, o do século XX, atado ás dúbidas e á angustia permanente, un home que pregunta todo o tempo: pero que facemos aquí??
Unha das grandes figuras literarias e intelectuais da primeira metade de século, a súa carreira como novelista, poeta e crítico contribuíu decisivamente a definir tanto a cultura da época como a de xeracións sucesivas, entre as que segue resoando de modo extraordinario o diario no que destilou unha maneira única de entender e reflexionar sobre o mundo.