Convidado a expoñer as súas pezas de cerámica no museo Nissim de Camondo, Edmund de Waal gozou do inesperado privilexio de penetrarse nun dos palacetes máis luxosos de París, antiga propiedade dunha influente familia sefardí. Construído por desexo do filántropo e coleccionista de arte Moïse de Camondo en 1912, o edificio acolle desde entón unha extraordinaria colección de arte francesa do século XVIII. Con todo, como ocorreu aos antepasados de De Waal, os Ephrussi, tamén os Camondo convertéronse pronto en branco do antisemitismo. O infausto destino desta ilustre liñaxe sobrecogió a De Waal, que comezou a escribir as cartas reunidas neste libro para render homenaxe ao recordo dunha familia perdida e «contrarrestar o silencio do desdén». O resultado é unha conmovedora e personalísima reflexión sobre o prezo da asimilación, a melancolía, os vínculos familiares, a arte, as vicisitudes da historia e o valor da memoria.