Miguel Romanov, irmán de Nicolás II, tivo nas súas mans a posibilidade de salvar a dinastía dos tsares, despois de que o seu irmán abdicase nel.
A noite de febreiro de 1917 en que unha sublevación popular tomou as rúas de Petrogrado, Miguel tivo que buscar refuxio na casa dunha amiga. Alí permanecería mentres a autocracia en Rusia desaparecía nunha implosión. A Duma formaba un Goberno provisional, organizábase o Soviet e o tsar tentaba chegar en tren desde o cuartel xeral ruso na Primeira Guerra Mundial ao palacio onde vivía coa súa familia.
Esa viaxe en tren de máis de corenta horas, que mantiña ao novo Goberno en albas, foi o seu perdición. O baleiro de poder fixo que a capital, e Rusia enteira, perdésense para sempre nun novo réxime totalitario. Miguel renunciou temporalmente ao poder coa condición de que se celebrasen eleccións libres e que os rusos, por primeira vez na súa historia, votasen polo tipo de Estado que querían, monarquía ou república, nunha Asemblea Constituínte. Pero o Soviet non o ía a permitir.
Miguel Romanov puido cambiar a historia de Rusia, Evitouse a perda de sangue inútil da Primeira Guerra Mundial. A guerra civil. Os terribles réximes de Lenin ou Stalin. O presaxio da traxedia rusa, ata hoxe.