Unha historia de amor moi moderna, moi trendy, radicalmente autobiográfica, que o autor-protagonista presenta de forma aguda e desenvolvida, como o lector comprobará. Ao principio, todo é fermoso, mesmo ti. Non dás crédito a estar tan namorado. Durante un ano, a vida non é máis que unha sucesión de asolladas mañás, mesmo cando neva pola tarde. Dedícaste a escribir libros sobre esta cuestión. Casas canto antes: para que reflexionar cando un é feliz? O segundo ano, as cousas empezan a cambiar. Volvícheste máis tenro. Facedes o amor cada vez menos e considerades que non é grave. Defendedes o matrimonio diante dos vosos amigos solteiros, que xa non vos recoñecen. Ti mesmo, sen ir máis lonxe, estás realmente seguro de recoñecerte cando recitas a lección aprendida de memoria e resistes a tentación de fixarte nas señoritas lixeiras de roupa que iluminan a rúa? O terceiro ano, xa non resistes a tentación de fixarte nas señoritas lixeiras de roupa que iluminan a rúa. Saes cada vez máis: iso proporciónache a escusa para non ter que foder. Pronto chega o momento en que xa non podes soportar á túa esposa nin un segundo máis, xa que namoraches doutra. O terceiro ano trae consigo unha noticia boa e outra mala. A noticia boa: anoxada, a túa muller abandónache. A noticia mala: empezas outro libro.

Tít. orix.: L'amour dure trois ans