Leira Castiñeira, na presente obra, devolve aos Nadies ao lugar que lles corresponde nas páxinas da Historia. Dando voz a María e Urania, a Juan, a Francisco e Dorinda… o autor móstranos unha época con moitas máis arestas do que os relatos dominantes legáronnos.
Despois de tres anos de guerra e catro décadas de ditadura, non se cuestionaron os relatos dos grandes nomes, as inamovíbeis dicotomías e a eterna narración das dúas Españas fratricidas que se mataron a garrotazos. Máis de corenta anos democráticos despois, e a pesar do esforzo de activistas e historiadores, os Nadies seguen sen ser alguén, e parece que para a nosa sociedade resulta máis cómodo así.