O capitalismo está a destruír á humanidade. É así de claro. Destrúea, mesmo, por duplicado. En primeiro lugar, devasta incontables vidas mediante a angustia e a precariedade, ao poñer a supervivencia dunha gran maioría de individuos en mans de dous amos tolos: o mercado e o emprego. En segundo lugar, aniquila as existencias e o futuro de miles de millóns de persoas convertendo o planeta nun lugar inhabitable: sobrecalentado, hipercontaminado e exposto a todo tipo de fenómenos meteorolóxicos extremos e pandemias.
Debemos asumir esta realidade. E extraer as súas consecuencias inapelables: 1/ como demostra a historia, os capitalistas (especialmente ese 1 % da poboación que controla a inmensa maioría da riqueza mundial) xamais admitirán a súa responsabilidade homicida nin renunciarán ás súas inabarcables privilexios; 2/ tras corenta anos de neoliberalismo, o espazo socialdemócrata que lle servía de «contención» debilitouse ata a insignifcancia: as únicas alternativas hoxe en día son o agravamento ou o derrocamento; 3/ por tanto, a única transición posible e capaz de salvar á humanidade é cara a fóra: cara a algo distinto do capitalismo que garanta as nosas vidas e o planeta.
Outro libro máis sobre unha utopía global inalcanzable? Ou sobre a fuxida duns poucos cara a unha microsociedade autárquica? Todo o contrario. De feito, estamos fartos deses libros. Aquí trátase de demostrar non só que a saída do capitalismo é tan posible como necesaria, senón de analizar, fase por fase, con ideas e propostas concretas, como organizar unha sociedade e unha economía a gran escala que non estean baseadas na explotación, o traballo asalariado e a rendibilidade.
Dixéronnos que a única alternativa ao capitalismo era o gulag, a cartilla de racionamento e a paleta de cores grises. E, como nenos antes de irnos á cama, crémoslles. Agora sabemos, sen ningunha dúbida, que o capitalismo nos destrúe. E que, por tanto, hai que destruír o capitalismo.

Tít. or. : Figures du communisme