Ata que punto o esgotamento que moitos traballadores din sentir hoxe é efecto dunha estrutura social e laboral cosida por economía, máquinas e datos? O bucle invisible aborda a transformación das actuais formas de vida mediadas pola cultura algorítmica no traballo, a universidade, a sanidade e as aspiracións vitais, buscando facer reflexiva a programación tecnolóxica que hoxe nos permite ver mundo, mentres se nos invisibiliza como lente. Zafra pregúntase polos riscos e presións que estas dinámicas promoven, en tanto os datos masivos baixo as predominantes lóxicas de celeridade axudan a que o descritivo fágase prognóstico.
Se traballar por unha sociedade mellor, implica favorecer a igualdade («elevando e non rebaixando»), como non temer que as inercias globalizadoras baixo forzas monetarias perviertan esta presuposición favorecendo «compartimentos estancos», bucles invisibles que anticipan que as persoas repetirán o que as súas identidades colectivas vaticinan delas? Como se chega a encaixar como parte da máquina produtiva aceptando o que parece electivo cando intimamente sente obrigatorio?
Esta obra afronta os condicionantes e oportunidades tecnolóxicos e culturais polos que unha época estimula as ocasións de romper esta inercia ou as coarta ao seu mero espellismo. Pero faio alentando a posibilidade de traballar pola cooperación e a empatía desde a tecnoloxía, asumindo o reto de «querer comprender» e o pedagóxico de «axudar a expresar» as dificultades dunha humanidade mediada por pantallas.

Premio Internacional de Ensayo Jovellanos, 2022