En setembro de 1967, uns mozos Gabriel García Márquez e Mario Vargas Llosa reuníronse en Lima para falar de literatura latinoamericana. O primeiro vendera xa miles de exemplares de "Cien años de soledad". O segundo acababa de gañar o Premio Rómulo Gallegos por "La casa verde". Hoxe ambos son considerados universalmente dous dos máximos expoñentes da literatura en español, pero por aquel entón eran dous mozos que estaban a empezar a súa carreira como novelistas.
En "Dos soledades" sitúanse fronte a fronte dous escritores, dous xenios literarios, dúas maneiras diferentes de entender a literatura, dous temperamentos en certo xeito contraditorios, dúas formas distintas de narrar. Son os tempos en que o boom se está xestando, nos que aínda non se acuñou nome para o que hoxe coñecemos como «realismo máxico». Nestas páxinas apaixonantes, o lector asiste a unha conversación sen igual.
A edición incorpora textos de Juan Gabriel Vásquez, Luís Rodríguez Pastor, José Miguel Oviedo, Abelardo Oquendo, Abelardo Sánchez León e Ricardo González Vigil, quen rememoran, a maioría en calidade de testemuñas, aquel diálogo; e, ademais, dúas entrevistas ao escritor colombiano, unha selección fotográfica, e a valoración que fai hoxe Vargas Llosa da vida e obra de García Márquez.