Nestas páxinas o lector atopará o periplo da vida de A. K. Unha alegación a favor dos dereitos humanos e da igualdade entre homes e mulleres, e tamén unha crítica sincera, sen exabruptos, á corrupción, o fanatismo e a pobreza en Afganistán, unha república cuxo pasado –e presente– é sinónimo de guerra e xenocidio. O testemuño deste estudante hazara (unha minoría oprimida) non só nos transporta a unha complexa e difícil infancia e adultez cheas de sentimentos atopados, carencias materiais e dominio pastún, senón que nos relata o devir colectivo daqueles condenados ao mutismo. Un deles decidiu acabar con el. E iso é un acto necesario, valente, nun país no que escribir conleva perigos para a propia vida.