Corre a década de 1930 na pequena aldea de Tartaria onde viven Zuleijá, o seu rústico marido, trinta anos maior, e a súa anciá sogra, empeñada en castigala por non darlle netos. A educación recibida impide á nova resentir sequera o grao de servidume ao que está sometida ou desexar unha vida distinta. Pero cando unha serie de acontecementos arrínquena da súa pequena familia e arróxena a un mundo non menos brutal, pero si máis ancho e diverso, cheo de persoas de distintas procedencias, oficios e credos, verá desmoronarse as súas crenzas máis arraigadas. Co tempo, con todo, este forzoso exilio material e moral permitirá a Zuleijá dar e recibir afecto, procrear e mesmo decidir a súa sorte. Cunha prosa tan vivaz como versátil e a inmensa perspicacia psicolóxica da gran tradición novelística rusa, Guzel Yájina recrea distintas voces e relata o espléndido espertar dunha muller cuxa epopea emocionou a miles de lectores en todo o mundo.