En Mozambique, a principios dos anos setenta, unha nena de pais portugueses empeza a descubrir o mundo dos adultos mentres é testemuña das inxustizas que a rodean. Isabela Figueiredo relata nestas excepcionais memorias o seu paso da infancia á adolescencia en Lourenço Marques –a actual Maputo–, a complexa relación co seu pai e a súa marcha a Portugal durante a convulsa etapa de descolonización. A autora revela sen andrómenas a violencia e o racismo feroz e normalizado e, xa en Portugal, o peso que lle supoñería a súa condición de «retornada».
Publicada en 2009, a honestidade e forza desta obra, que desmontaba calquera imaxe edulcorada do pasado colonial portugués máis recente, provocou admiración e polémica e, co tempo, converteuse nun dos libros máis relevantes da literatura portuguesa deste século. Cunha escritura transparente, lírica e intensa, a fondura literaria do Caderno golpea ao lector nestas páxinas que transcenden o seu valor testemuñal para constituír, por encima de todo, unha fermosa reflexión sobre o amor filial, turbulento e indestructible.