Vestida cunha bata branca e cun fonendoscopio colgado do pescozo, a morte percorre cada noite as habitacións da Residencia de Maiores Peña Hincada para auscultar ás internas, tomarlles o pulso e decidir a quen lle tocará hoxe e a quen mañá. Á Socorro, á Millones, á Académica? Á Ciempiés, á Enterradora, á Alma en pena? Ou quizá á Aparición? Non hai grandes distraccións no centro, as anciás case non reciben visitas e o tempo que queda váiselles en rumiar as súas obsesións, os seus segredos, as vidas reais ou imaxinarias que deixaron atrás.
En "Hasta aquí hemos llegado" Antonio Fontana compuxo unha sorte de moderno Decamerón sobre a vellez, a súa falta de pudor, a súa incorrección e, sobre todo, o seu humor negro. Unha visión tan sutil como insólita e divertida da ancianidade a través dun conxunto de voces perfectamente caracterizadas que rompen cos estereotipos e dan unha perspectiva complexa, dinámica e traxicómica da última etapa vital.

Premio de novela Café Gijón 2020