Se é certo que as historias nos salvan, esta é a historia de alguén que se salvou contándoa. É o relato dunha depresión, dun baleiro repentino na vida dun home que baixo a mirada do autor convértese nun transfondo luminoso para falar do importante, de todo aquilo que sente e non se di.
Esta viaxe ao fondo dunha enfermidade que aínda se nomea en voz baixa fálanos dun pai, dun fillo e de todos os que os rodean. Fálanos dun namoramento transatlántico, dunha misteriosa muller que cala a súa dor, de madrugadas en Buenos Aires e días circulando por estradas secundarias españolas, dun funeral desértico en Cádiz ou dun voo alucinóxeno desde a selva amazónica ata os altos fornos de Biscaia. Fálanos da nai falecida que nunca se foi e do pai que sempre está aí, do fráxil da masculinidade, das súas trampas e as súas máscaras.