Zulija (1911-1957) foi unha muller excepcional: instruída (primeira musulmá diplomada da rexión que, ademais, dominaba o francés); rebelde (casou contra a vontade paterna e divorciouse dúas veces); atípica (nin rezaba nin cría en supersticións); independente (traballaba, non levaba veo e vestía como unha europea); libre (casou tres veces por amor, e, por amor, elixiu poñerse veo e deixar o seu traballo) e loitadora (renunciou aos seus fillos para unirse á resistencia). Tras o asasinato do seu terceiro esposo, un musulmán practicante membro do maquis, Zulija decidiu proseguir a súa loita contra o colonizador. Antes de botarse ao monte, sirviu de ligazón entre a cidade e montaña para unha rede clandestina de mulleres. Tras ser detida polo eixército francés, foi interrogada, torturada e finalmente executada, pero o corpo nunca foi entregado á súa familia.

Título orixinal: La femme sans sépulture.