Esta exposición mostra a escultura en ferro da artista na década dos oitenta, cando o seu obxectivo é xa narrar a vida cotiá. Comprende a súa etapa posminimal, na que predominan pezas de aluminio e ambientes lumínicos cos que explora unha narratividad emocional ligada ao habitar. Espazos desde os que proxecta as primeiras instalacións e pezas translúcidas brandas dirixidas a mostrar experiencias de vulnerabilidade, que derivan na creación de indumentarias interactivas con evidente perspectiva de xénero. Desde mediados dos noventa, Maribel Domènech utiliza cables eléctricos condutores de comunicación para crear figuras e palabras empoderantes que explicitan a súa posición feminista, en instalacións contra a violencia de xénero e de resistencia ante os embates da vida.

Texto paralelo en valenciano e castelán, e traducción en inglés.

Na portada : Generalitar Valenciana, Consorci de Museus de la Comunitat Valenciana, Centre del Carme Cultura Contemporánea