Toda a dor humana palpita e contémplanos desde os estremecedores cadros de miseria, de vexación persoal, de soidade e de asfixia moral propios dunha gran cidade. Contradicindo a súa propia teoría de que non existen motivos sociais para xustificar o crime, diríase que Dostoievski puxo nesta novela todo o seu afán de acumular e sacar á luz precisamente as circunstancias sociais que, a cada paso, empuxan á persoa para chegar ao crime, aínda que sexa para afirmar o seu eu e probarse a si mesmo que é un home.

Tradución de: Prestuplenie i nakazanie