Na cuberta: reflexiones sobre el ser humano, la naturaleza, la dialéctica, la propiedad, el poder, la entropía, etc.

Un elemento central, que subxace en cada parte do libro, é entender, e ás veces explicar, as causas polas
que o paradigma ecolóxico centra o seu obxecto de preocupación case exclusivamente no bo ou mal
uso dos recursos naturais, con total esquecemento do capitalismo, en tanto e canto é propietario e
transformador dos mesmos en mercadorías, así como é o principal responsable da destrución
ambiental que denuncia o ecoloxismo. Unha denuncia dos feitos sen implicar aos responsables, así como
dar a entender que a economía ecolóxica (EE) establece que, do que non existe non dúbida; por tanto,
se o capitalismo non existe, para que cuestionalo? Mesmo para os ecoloxistas que recoñecen a
existencia do sistema, o capitalismo “non é un problema se pode estar controlado: [só hai que]
cambiar o sistema fiscal de forma que os impostos recaian sobre o capital e non o traballo; gravar a
extracción de recursos enerxéticos e naturais; aumentar a ocupación laboral e dar bonificacións á
xente coidadosa do medio ambiente; estimular na poboación a creación de enerxía propia; facer que
os automóbiles consuman menos e máis limpo; que a alimentación sexa máis sa, etc.”.
Con todo, para moitos autores, o capitalismo non só existe, senón que é o responsable manifesto
da devastación da natureza: “a base natural vital de nosa propia existencia, é directamente
atacada pola devastadora invasión do capital no mundo natural no cal os seres humanos deben
sobrevivir ou perecer”. É máis, a imparable e indispensable commodification da natureza polo
capitalismo fai que esta estea cada vez máis atada ao circuíto da produción e comercialización das
mercadorías. Todo isto fai que a preocupación polas razóns da ausencia do paradigma marxista na
interpretación ecoloxista de tal dilapidación convértase noutro elemento central do libro; a que se debe
esta negación? O resultado da contrastación de ambos os paradigmas, ecolóxico e marxista, tanto no
malgasto e a commodification dos recursos naturais, así como coa explotación humana, lévame
á conclusión e posicionamento que “a superación da estrutura capitalista [ha de ter]
prioridade, porque a destrución da natureza é unha consecuencia, non a causa da barreiras deste
sistema”.