No planeta, é sabido que conviven varios modos de produción, pero o dominante é o capitalismo. A terra é a sede central do sistema. A efectos estruturais, poderiamos sinalar catro dimensións do capitalismo, relacionadas de forma sistématica entre elas: a económia, a social, a política e a ecolóxica.

Na súa lóxica de desenvolvemento, o capitalismo utilízaas a todas elas, sempre con impactos negativos, nunhas máis que noutras, sempre dependendo do modelo de acumulación e do momento. Con todo para os ecosocioecologistas, a única dimensión que parece existir e preocuparlles é o impacto que pode ter o "ser humano" na utilización dos recursos naturais, ou da ecoloxía como algo parcial no planeta.

Denúnciase ao capitalismo porque preocupa a pegada ecolóxica na terra, que non deixa de ser consecuencia das necesidades de desenvolvemento do propio sistema; pasan bastante inadvertidas as outras tres dimensións do sistema como, se dentro das mesmas, fosen igualmente compartidas por un igual polo ser humano, de forma que a convivencia fose aqui dentro harmoniosa; é dicir, sen problemas económicos, sociais e políticos entre as poboacións, ou entre as clases sociais, como algúns preferimos considerar estas relacións.