Luís Rodríguez tenta escribir unha novela baseada en feitos reais, a historia dun brigada da garda civil que persegue obsesivamente a dous maquis emboscados no monte, pero as infinitas posibilidades da literatura -as mesmas polas que escribe- bloquéano e paralizan.
Anos despois do seu suicidio, as voces e reflexións de Pablo (novelista co que Luís compartía as súas dificultades coa escritura e que termina convertendo en realidade a ficción que ao seu amigo resultáballe esquiva), Jacinta (unha nena de doce anos que le a obra de Luís coma se fose unha adulta e sospeita que é un dos seus personaxes literarios) e Claudio (un peculiar empregado de banca que vive totalmente alleo á literatura e que, precisamente por iso, é quen mellor a afirma) van trazando o que parece unha estraña biografía de Luís Rodríguez.
8.38, a hora na que morreu Dostoievski e na que está detido o reloxo da súa casa de San Petersburgo, é ante todo un fermoso e desconcertante homenaxe á literatura.