Finais dos anos 50 en España; ao sur de Madrid, en Ciempozuelos, un manicomio feminino rexentado polas monxas do Sacro Corazón de Jesús. Alí vive recluída unha interna esquizofrénica, Aurora Rodríguez Carballeira, un personaxe estrafalario que consegue asombrar ás monxas, ás internas e ás limpadoras en canto arríncase a tocar o piano. Unha das asistentas, María, unha moza á que dona Aurora ensinou a ler, gárdalle absoluta lealdade polo moito que aprendeu con ela.
A ese lugar irá destinado o doutor Germán Velázquez, formado en Xenebra, que regresou a España por varios asuntos pendentes. Germán vai descubrir como o microcosmos do manicomio é en realidade un reflexo das condicións de represión nas que están a vivir os españois durante a ditadura. Alí comproba que o puritanismo permite os abusos, e que as leis están feitas para ocultar os atropelos. E nese contexto xorde unha improbable historia de amor, que será en realidade unha inesquecible historia de redención.