Un domingo de agosto de 1926, cando a familia Laparra goza do día de praia en Biarritz, Magdalena Laparra colle aos seus dous fillos, un de cada man, e métese ao mar coa intención de afogarse. A nena de sete anos, Elsa, advirte algo estraño na actitude da súa nai e consegue escapar tras un forcexeo. O neno pequeno en cambio, de só dous anos, morre afogado e Magdalena é internada nun psiquiátrico polo resto da súa vida.
Dezaoito anos despois, Elsa, a nena sobrevivente ao afogamento, que agora ten 25 anos e acaba de separarse tras saber que o seu marido tivo un fillo con outra muller, volve a España a casa da súa avoa en busca do escuro relato familiar. Para Elsa, esa viaxe non só suporá o descubrimento dunha orixe traumática, senón que se verá inmersa nun turbulento triángulo amoroso cun oficial do exército alemán, que veu a controlar a fronteira franco-española, e un pescador local que exerce de contrabandista e forma parte dunha célula da resistencia contra a invasión dos nazis.