Barcelona, 1901. A cidade vive días de gran axitación social. A escura miseria dos máis desfavorecidos contrasta coa elegante opulencia das grandes avenidas, onde xa destacan algúns edificios singulares, símbolo da chegada do Modernismo. Dalmau Sala, fillo dun anarquista axusticiado, é un novo pintor que vive atrapado entre dous mundos. Por unha banda, a súa familia e Emma, a muller que ama, son firmes defensores da loita obreira; homes e mulleres que non coñecen o medo á hora de esixir os dereitos dos traballadores. Por outro, o seu traballo no taller de cerámica de don Manuel Bello, o seu mentor e un conservador burgués de férreas crenzas católicas, achégao a un ambiente onde imperan a riqueza e a innovación creativa. Deste xeito, seducido polas tentadoras ofertas dunha burguesía disposta a comprar a súa obra e a súa conciencia, Dalmau terá que atopar o seu auténtico camiño, como home e como artista, e afastarse das noites de viño e drogas para descubrir o que de verdade lle importa: os seus valores, a súa esencia, o amor dunha muller valente e loitadora e, sobre todo, eses cadros que brotan da súa imaxinación e capturan nun lenzo as almas máis miserables que deambulan polas rúas dunha cidade axitada polo xerme da rebeldía.