O presente libro examina a evolución da arte e a crítica en Europa occidental e América do Norte ao longo dos últimos vinte e cinco anos, explorando a súa relación dinámica coa condición xeral de emerxencia insuflada polo neoliberalismo e a guerra contra o terrorismo. Considerando a obra de artistas como Thomas Hirschhorn, Tacita Dean e Isa Genzken, e os escritos de pensadores como Jacques Rancière, Bruno Latour e Giorgio Agamben, Hal Foster pon de manifesto os modos en que a arte anticipou esta condición, en ocasións resistindo ao colapso do contrato social ou apuntando á súa reparación; noutras, parodiándolo. Contra a pretensión de que a arte alcanzou tal grao de heteroxeneidade que desafía a súa análise histórica, Foster sostén que o crítico aínda ten que escribir un relato claramente articulado do contemporáneo en toda a súa complexidade. Con este fin, ofrece diversos paradigmas da arte destes últimos anos, aos que bautiza con termos como «abxecto», «arquivo», « mimético» ou «precario»

Tít. orix. : "Bad New Days: Art, Criticism, Emergency"