“Terra queimada” é un relato coral, con
personaxes, comportamentos e segredos terribles.
Un mundo de rutinas, identificable con moitas
aldeas galegas, ou de calquera lugar. Un espazo
de vida que, neste caso, fica carbonizado, fóra do
futuro, e a solución para os novos é deixalo atrás,
manter apenas un contacto familiar con el. Así,
Caride crea unha trama e unha atmosfera onde
agroman os desastres e as miserias do rural, co
eterno latexar do pasado, pero sen deixar de mirar
ao mundo de hoxe e os seus dramas: inmigración,
prostitución, etc. Un relato directo, impresionista,
que serve como denuncia dunha situación abafante
onde o fume non deixa respirar. Facelo en tan
pouco espazo como o que ocupa esta novela curta
fala moito do pulso dun narrador que domina o seu
oficio