Neste libro, que Jorge Semprún entendía como o inicio dun ciclo autobiográfico definitivo e sistemático, o autor vai en busca daquel mozo de vinte anos, estudante de filosofía, fillo dunha importante familia desgarrada pola guerra civil española que, en 1943, é detido pola Gestapo e torturado como membro da Resistencia francesa á ocupación nazi. Cun pudor extremo, pero cunha xélida precisión, Semprún debulla por primeira vez nestas páxinas o catálogo de horrores aos que el, como tantos outros heroes anónimos, foi sometido antes de acabar deportado no campo de concentración de Buchenwald. Más importante aínda, con todo, é a emocionante reflexión sobre a importancia da fraternidade e o valor da solidariedade fronte á inxustiza e a tiranía que este autor, sobrevivente de tantos estragos, desprega nestes maxistrais Exercicios de supervivencia.